O poreklu ove rase pasa postoji više teorija i hipoteza. Pod današnjim imenom prvi put se spominje 1914. godine. Prema jednoj od hipoteza smatra se da su preci ovih pasa bili psi oštre duge dlake sa izraženim brkovima i bradom. Pretpostavlja se da su ovi „bradati“ psi postali od oštrodlakih ovčarskih i drevnih lovackih pasa iz grupe hrtova. Ako se pažljivo sagleda građa južnoruskog ovčara, može se primetiti dosta sličnosti sa hrtovima. Prema drugoj teoriji smatra se da su ovi psi došli zajedno sa seobama nomadskih naroda sa severa Azije u Evropu.

Smatra se takođe prema jednoj od teorija da su preci današnjih ruskih ovčara stigli iz Evrope zajedno sa stadima ovaca koja su uvezena iz Španije. Ti psi su se ukrštali sa lokalnim psima – planinskim tatarskim ovčarima i sa dugodlakim tatarskim hrtovima.

Istorijat

Rasa je imala najveću popularnost u drugoj polovini 19. veka, nakon čega broj pasa počinje da opada. Oktobarska revolucija 1917. godine gotov je uništila ovu rasu. Psi je većinom uništavala od strane vojska zbog velike agresivnosti prema nepoznatima i izrazitog zaštitničkog nagona prema vlasniku.

Nakon ovog perioda počinje formiranje državne odgajivačnice za ovu rasu, a psi bivaju prikupljeni iz cele zemlje i dovođeni u ove odgajivačnice. Prvi standard rase je bio objavljen 1931.godine. I taman 1940. godine kad je populacija pasa bila popravljena, Drugi svetski rat uništio je sve napore odgajivača.

Nakon rata se uzgojem je se dalje krenulo sa jako malim brojem pasa, a pribeglo se ukrštanju sa drugim rasama za koje su tadašnji kinolozi smatrali da je južnoruskiovčar blizak srodnik.

Ova rasa se kod nas na područiju Srbije ne susreće toliko često i jako je retka i na izložbama pasa.